Vandaag is Aline bij mij. Ze heeft een andere kijk op de wereld dan de meeste leeftijdsgenoten en vindt daardoor moeilijk aansluiting. Ze is erg gesloten en communiceert niet makkelijk. Op school heeft ze het lastig, het leren gaat haar niet gemakkelijk af. Maar op andere gebieden is ze heel intelligent, ze denkt over dingen na en als ze het lastig vindt, geeft ze de sociaal wenselijke antwoorden om ervan af te zijn.
Vandaag gaan we haar perfecte eiland maken. Er liggen allerlei materialen voor haar klaar en ze legt een aantal voorwerpen neer in de bak. Pasja, de pony die haar deze sessie ondersteunt, kijkt ernaar van een afstandje. Er komen ook nog wat pionnen op het eiland. Twee voor familie en één voor vrienden. De vrienden hebben geen naam… Telkens als ze iets op het eiland heeft gebracht, komt ze weer bij mij staan. Wanneer ik haar vraag waarom ze liever buiten haar perfecte eiland staat dan erop, antwoord ze dat het veel te druk is op het eiland. Pasja loopt intussen druk heen en weer te ijsberen.
Kunnen we dan misschien iets van het eiland afhalen waardoor het er rustiger wordt, vraag ik haar. En ja hoor, er wordt wat weggehaald. Wanneer ik haar vraag wat ze ervan af heeft gehaald, verteld ze me dat het de deodorant is. Het wordt er niet echt rustiger door. Dan maakt ze er nog een boot bij op het eiland. Haar escape? Maar toch wil ze niet op het eiland blijven.
“Ik heb je door”, zeg ik. “Je denkt natuurlijk, ik zet mooi iedereen op dat eiland en dan heb ik het hier lekker rustig.” Ze kijkt me voor het eerst lachend aan en knikt. Pasja komt eens kijken wat er allemaal gebeurt. Ook zij wil niet op het eiland. Maar komt Aline wel steunen. Ze hoeft het niet alleen te doen.