Tja, wat schrijf je in je eerste blog? Ik wilde maar eens beginnen met vertellen dat ook ik weleens ergens zenuwachtig voor ben. Voor mijn examen Anders Leren Met Paarden (ALMP) moest ik een aantal proefsessies geven. Wat vond ik dat spannend. Beetje raar eigenlijk, want ik had het al wel op volwassene geoefend. Dus waarom zou het dan met kinderen niet goed gaan? Maar ja, zenuwen zijn nu eenmaal een raar iets, die je niet zomaar uit kunt zetten. Om wat minder zenuwachtig te zijn, heb ik alle stof nog een keer heel goed doorgelezen. Alle benodigdheden gecheckt en was ik extra vroeg van huis gegaan. Het meisje dat ik mocht coachen had ook niet zo goed geslapen. Maar vanaf het moment dat ze uit de auto stapte, was het bij allebei goed. En wat hadden we een leuke, gezellige en leerzame sessie.
Zo zie je maar dat je vaak tegen dingen op ziet en het uiteindelijk helemaal niet zo spannend is. En zelfs als je een foutje maakt, of je weet het even niet meer… dan gebeurt er nog helemaal niks.
Het gevoel na de eerste proefsessie was zo fijn en ik werd er zo blij van. Stel je voor dat ik het niet had gedaan omdat ik het zo eng vond. Dan had ik dat geweldige gevoel niet ervaren.
Heb jij weleens last van zenuwen en wil je die beter onder controle krijgen? Ben je klaar om je grenzen te verleggen, maar weet niet hoe, of heb je nog een duwtje in de juiste richting nodig? Het paard/ de pony kan je daarbij helpen.
Bedenk: Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg ( Albert Einstein)